Het Kwartier Majoor Housiau te Peutie (Vilvoorde) is een van de grootste kwartieren van de Belgische Defensie, waarvan de verwezenlijking gepland werd met de dominiale wet van juli 1969. 

De doelen van deze wet waren onder andere: 

• Een gevoelige vermindering van het aantal bestaande Kazernes en dit teneinde de onderhouds-, personeels- en transportkosten te verlagen ; 

• Aan de publieke sector een aantal militaire installaties ter beschikking stellen voor industriële, culturele en stedelijke noden; 

• Aan de soldaten kazernes ter beschikking te stellen die overeenstemmen met de toenmalige levenswijze ; 

• Aan de militaire overheid kazernes ter beschikking te stellen die overeenstemmen met de toenmalige noden van de eenheden en de diensten. 

Op 18 Januari 1971 heeft de toenmalige Minister van Landsverdediging, de Heer P.W. Segers de eerste steen gelegd van het huidig complex waarvan de werken ongeveer 10 jaar hebben geduurd. 

De inplanting en het concept van deze kazerne beantwoorden volledig aan de eisen van zijn bewoners zowel wat het onderkomen betreft als de werkomgeving en vrijetijdsbesteding. 

De integratie van het kwartier in een natuurlijke omgeving en de afwezigheid van een buitenomheining was een antwoord op de toenmalige behoefte aan vrijheid van de jongeren. 

Op 16 oktober 1974 vond de plechtige inhuldiging van het nieuwe militair complex te Peutie plaats. 

De helft van de militaire gebouwen in België dateerde namelijk al van voor 1940. Het renovatieplan voorzag in een tijdspanne van tien jaar (1970-1980) ongeveer 120 militaire installaties verspreid over het ganse land te vervangen door 5 grote nieuwe complexen te Rocourt, Vilvoorde, Evere-Noord, Evere-Zuid en Neder-over-Heembeek en 10 andere tamelijk grote complexen te Sijsele, Lissewege, Berlaar, Herentals, Zeebrugge, Everberg, Tienen, Spa, Saive en Namen. 

De nieuwe gebouwen te Peutie vervingen o.a. voor de transmissietroepen de oude kazerneringen van Vilvoorde. 

De terreinen te Peutie waren uitermate geschikt voor de inplanting van de kazerne vanwege de nabijheid van de hoofdstad, snelweg en eenheden. 

Het terrein was ook militair eigendom omdat het reeds voor WOII aangekocht werd met de oorspronkelijke bedoeling er een militair vliegveld in te richten. 

1975 was het jaar van de vrouw …. En toeval of niet, de regering achtte het ogenblik gekomen om vrouwen tot het leger toe te laten. In de meeste westerse landen had men die beslissing al eerder genomen. De bouw van de kazerne te Peutie was rond die tijd voltooid en het lag toen voor de hand dat daar een (voorlopig) opleidingscentrum en logement exclusief voor vrouwen werd ingericht. 

De “Operatie Rode Zee” in 1980 omvatte de omvangrijke verhuis van de diensten ravitaillering en materieel van het Logistiek Centrum Nr. 1 vanuit Etterbeek (Rav en St) en Laken (Mat). Het betekende 500 vrachtwagenladingen vanuit verouderde gebouwen naar moderne installaties, van een verspreid bataljon naar een gecentraliseerde administratie. Het munitiedepot van de eenheid bleef evenwel in het Leuvense. 

In 1985 kwam de Technische School voor Voeding naar Peutie. De vroegere huishoudingsdienst was voordien verspreid en er waren tot dan leerlingen te Turnhout, Saive en Tervuren. 

 

Joris Spruyt gepensioneerd militair vertelt ons: 

Ik zag het kwartier Majoor Housiau groeien.

Al 50 jaar lang speelt het kwartier Major Housiau een positieve rol op lokaal, nationaal en internationaal niveau. De ontwikkeling ervan wordt gekenmerkt door de aanpassing aan technologische ontwikkelingen en de toewijding om ons land zo goed mogelijk te ondersteunen. Aanvankelijk maakten we verbindingen via de telefoon, daarna via satelliet en nu ook via digitale communicatie. In het verleden bouwden we antennes waarmee we met onze eenheden in Congo konden communiceren. Onze opmerkelijke antenne van 70 meter is nog steeds een voorbeeld van ons vermogen om verbinding te maken met de hele wereld. Door de jaren heen hebben we voortdurend ons innovatief vermogen aangetoond door de unieke uitdagingen die onze omgeving met zich meebrengt, te overwinnen.

Naast technologie streeft ons kwartier er altijd naar om zich in harmonie met de lokale omgeving te ontwikkelen. We hebben sterke relaties opgebouwd met onze buren, nauw samengewerkt met de omliggende gemeenschappen en onze ecologische voetafdruk geminimaliseerd.

Het kwartier is ook een hulpbron geweest in tijden van crisis. Tijdens het Diabolo-project hielpen we het Rode Kruis met de training voor het evacueren van gewonden uit een spoortunnel. Toen de terroristische aanslagen plaatsvonden op de luchthaven van Zaventem, boden wij onderdak aan een groot aantal internationale passagiers. Drie dagen lang boden we hun medische zorg, warme maaltijden, accommodatie en comfort, en hielpen we mensen in moeilijke situaties.

De 50-jarige erfenis van kwartiermeester Housiau is er een van veerkracht, innovatie en dienstverlening, een symbool van verbinding en solidariteit.